Άρθρο του Λάμπρου Λαμπρογιάννη - Υποψήφιου Περιφερειακού Συμβούλου
Η εφαρμογή των δύο μεγάλων αυτοδιοικητικών μεταρρυθμίσεων της προηγούμενης δεκαετίας, της αιρετής Νομαρχίας και του σχεδίου Καποδίστριας, πέρα από τα υπόλοιπα θετικά και αρνητικά της στοιχεία, οδήγησε και στο συμπέρασμα ότι η επιτυχία μιας τέτοιου τύπου αλλαγής εξαρτάται άμεσα και από τα πρόσωπα που την στελεχώνουν. Ειδικά στην περίπτωση των νεανικών υποψηφιοτήτων, η εμπειρία των προηγούμενων εκλογών διδάσκει ότι δεν αρκούν το νεαρό της ηλικίας και η αντίστοιχη εξωτερική εμφάνιση για μια συνολικά επιτυχημένη παρουσία στο στίβο της αυτοδιοίκησης. Σε πολλές περιπτώσεις, η νεανική συμμετοχή αποκτά ρόλο συμπληρωματικό ή και προσχηματικό. Αν μάλιστα συνδυάσει κανείς τις δυσκολίες που συναντά ένας νέος υποψήφιος σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας και ισότιμης αποδοχής από τους ψηφοφόρους, γίνεται σαφές ότι η εκπροσώπηση της νέας γενιάς στα όργανα της αυτοδιοίκησης καθίσταται δυσχερής.
Το αίτημα της ανανέωσης, ωστόσο, παραμένει επιτακτικό. Η κοινωνία, απογοητευμένη ή και οργισμένη από τη δημόσια ζωή, εκφράζεται σταθερά υπέρ της αντικατάστασης του πολιτικού προσωπικού, στο οποίο αποδίδει ευθύνες για τη δύσκολη σημερινή συγκυρία. Στην έξοδο, λοιπόν, από την κρίση και στη στελέχωση των καινούριων θεσμών η νέα γενιά καλείται να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι οι νέες δομές της αυτοδιοίκησης θα αναλάβουν μεγάλο μέρος των εξουσιών του κεντρικού κράτους, οι απαιτήσεις αυξάνονται σημαντικά. Οι καιροί που διανύουμε , όμως, δεν είναι καιροί για δειλία και για δισταγμούς. Δεν είναι καιροί για απομόνωση και ωχαδερφισμό. Είναι καιροί τόλμης και δράσης. Είναι καιροί ευθύνης και οράματος.
Με το σκεπτικό αυτό είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ η συμμετοχή των νέων στις προσεχείς Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. Οι νέοι άνθρωποι μπορούν και οφείλουν να αναδειχτούν σε δύναμη αλλαγής του γκρίζου σκηνικού, σε δύναμη ελπίδας. Για να το πετύχουν αυτό οι νεανικές υποψηφιότητες χρειάζεται να συνδυάσουν το ήθος, τη σοβαρότητα και τη μόρφωση, ώστε να αποφύγουν την εύκολη κατάταξή τους στο πεδίο των εναλλακτικών ή των συμπληρωματικών υποψηφιοτήτων. Με τα εφόδια αυτά οι νέοι μπορούν να στελεχώσουν άξια τους νέους θεσμούς και να υπηρετήσουν αποτελεσματικά την κοινωνική απαίτηση της ανανέωσης. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, και ένα από τα βασικότερα στοιχήματα των προσεχών εκλογών.
Αναρτήσεις
Σύμφωνα με το βιογραφικό του κ. Λαμπρογιάννη (http://takalanta.blogspot.com/2010/10/blog-post_5518.html) "..... σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ., από όπου αποφοίτησε το 2005. Είναι ειδικευόμενος στην Οφθαλμολογία. Υπηρέτησε στο Νοσοκομείο της Νάουσας και, ως αγροτικός γιατρός, στο Αγροτικό Ιατρείο του Σταυρού και στο Κέντρο Υγείας της Νέας Μαδύτου. Σήμερα είναι επιστημονικός συνεργάτης στην Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοκληρώνει επίσης τώρα τις σπουδές του στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Α.Π.Θ. Παράλληλα, παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Νανοεπιστήμες και νανοτεχνολογίες» στο Τμήμα Φυσικής".
Όλα δεξιά φαίνεται ότι πήγαν στο νεαρό ειδικευόμενο γιατρό, αφού πάντα βρισκόταν θέση κοντά στον τόπο διαμονής του και δεν περίμενε όπως οι υπόλοιποι άτυχοι ή ανίκανοι πρώην συμφοιτητές του.
Αν είναι λοιπόν με την εκλογή του να μας φέρει τα ήθη και τις πρακτικές επιτάχυνσης της προσωπικής του διαδρομής νομίζω ότι δεν ΄τον χρειαζόμαστε.
@7:15 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλάκα έχεις αγαπητέ Παύλο
Αφιερώνεις τόσο χρόνο να αντιγράψεις από άλλο site το βιογραφικό του νεαρού και να κάνεις τα διανοητικά σου άλματα για να βγάλεις κριτική, όπως λέμε από τη "μύγα ξύγκι".
Αν θυμάμαι καλά όμως το 2005-2009 που λες ότι ευνοήθηκε δεν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, και επίσης οι ειδικότητες και τα αγροτικά στους γιατρούς έχουν μια σειρά και μια τάξη.
Αλλά απ΄ότι καταλαβαίνω κάτι σε ενοχλεί. Ίσως η σύγκριση με τα προσόντα άλλων υποψηφίων;
Ας αφήσουμε λοιπόν τις μικρότητες και τις μιζέριες και ας ψηφίσουμε νέους (όχι μόνο ηλικιακά) και ικανούς ανθρώπους.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από θετική προσέγγιση των πραγμάτων και ότι από αρνητική....
Το ότι το 2005-2009 δεν κυβερούσε το ΠΑΣΟΚ δεν μας λέει και πολλά. Τα λαμόγια είναι ένα κόμμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τον ξέρω τον κ. Λαμπρογιάννη, και το σχόλιο του Παύλου μπορεί να είναι εντελώς άστοχο. Όμως ξέρω τους Έλληνες, και το ποιος κυβερνούσε το 2005-2009 δεν είναι επιχείρημα.
Έλεος κύριοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μεμπτό βλέπετε στο νέο αυτό παιδί;
Όποιος δηλαδή κάνει σπουδές (Ιατρική, Πολιτικές Επιστήμες, Νανοτεχνολογία, Τρείς Γλώσσες) και συγχρόνως ασχολείται με τα κοινά σ΄αυτό τον τόπο τον λέμε και λαμόγιο;
Γιαυτό η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε....
Συγνώμη, δεν ήταν πρόθεσή μου να αγγίξω ευαίσθητες χορδές ούτε είπα ότι είναι λαμόγιο το παιδί.Προφανώς χρησιμοποίησε τις διαδρομές όπως κάνει ο καθένας μας. Όμως πώς θα εναντιωθεί στο σύστημα ένας χρήστης του? Καλόπιστα σας ρωτώ γιατί κανείς δεν τοποθετείται συγκεκριμένα επί των γραφομένων μου, αλλά αναλώνεται σε γενικότητες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι από τους γράφοντες έχουν φοιτήσει σε ανώτατες σχολές ή έχουν σχέσεις με νοσοκομεία γνωρίζουν αν οι λέξεις ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ κ.ο.κ. έχουν υπερκομματική ισχύ. Περιμένω τοποθετήσεις για την "ταμπακέρα". Ευχαριστώ πολύ.
Το καλοκαίρι, σε διάφορες περιοχές της χώρας, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με γνωστούς και φίλους –αλλά και με άγνωστους- για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Οφείλω να ομολογήσω πως άκουσα ενδιαφέροντα επιχειρήματα:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Θα ψηφίσω τον Ντιριντάχτα γιατί μου έβγαλε κάτι έγγραφα χωρίς να χρειαστεί να ακολουθήσω την διαδικασία». «Θα ψηφίσω τον Κατσαπλιά, γιατί μου έβγαλε ένα ψεύτικο πιστοποιητικό ότι είμαι μόνιμος κάτοικος εδώ και έτσι γλίτωσα έναν σκασμό λεφτά στην αγορά που έκανα». «Θα ψηφίσω την Πατσαβούρα γιατί προσέλαβε και τα δυο παιδιά μου σε υπηρεσίες του δήμου».
Η χώρα έχει χρεοκοπήσει, αλλά οι πάντες συνεχίζουν να ψηφίζουν όχι με γνώμονα το καλό του τόπου αλλά με τα ιδιοτελή κριτήρια τα οποία οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Και οι υποψήφιοι ασφαλώς παίζουν το παιχνίδι πολύ καλά κι αυτοί και κρύβουν επιμελώς τα προσωπικά τους κίνητρα για την καρέκλα.
Ξέρω προσωπικά πάρα πολλούς από δαύτους και δε βρήκα ούτε έναν που να μην έχει ένα προσωπικό κίνητρο και όφελος από τη συμμετοχή του στις εκλογές.
Διεξάγεται αυτές τις ημέρες ένας –τάχα μου- δημόσιος διάλογος, για το αν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές έχουν μορφή δημοψηφίσματος για το μνημόνιο ή είναι εκλογές που αφορούν μόνο την αυτοδιοίκηση. Η γνώμη μου είναι πως αυτό το δίλημμα είναι ψεύτικο και κατασκευασμένο, και έχει ως αποκλειστικό σκοπό να οδηγήσει τους πολίτες στις κάλπες και να νομιμοποιήσει το καθεστώς.
Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Απλώς, μετά την τεράστια αποχή στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές, αυτό που φοβάται όλο το άθλιο κομματικό σύστημα –και το οικονομικό κατεστημένο- είναι την πιθανότητα η αποχή να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, να απαξιώσει εντελώς το υπάρχον πολιτικό σκηνικό και να οδηγήσει στην ανατροπή του.
Να μην ξεχνάμε πως στις εθνικές εκλογές η αποχή ήταν δεύτερο κόμμα με 30% -δηλαδή με 1% λιγότερο από το ΠΑΣΟΚ, που κυβερνά με το 31% του εκλογικού σώματος και έχει το θράσος να μιλάει και για δημοκρατία.
Αφού –ας είμαστε ειλικρινείς- οι Έλληνες ψηφίζουν με γνώμονα το ατομικό τους συμφέρον, η ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι συνειδητοί και τίμιοι Έλληνες δεν πρέπει να ψηφίσουν. Έτσι, θα ξεχωρίσουν τη θέση τους από όλα αυτά τα τομάρια που θα ψηφίσουν για κάποιο ρουσφέτι.
Δεν θα ψηφίσω στις δημοτικές εκλογές, όπως δεν ψήφισα και στις εθνικές εκλογές. Δεν ξέρεις πολλά για εμένα, αλλά ξέρεις τουλάχιστον πως δεν είμαι ένα καθίκι που θα πάει να ψηφίσει τον ένα ή τον άλλο επειδή του έταξαν μια θέση ή μια εκδούλευση. Είμαι τίμιος άνθρωπος – δεν είμαι κάθαρμα. Εσύ;
Η χώρα χρεοκόπησε, αλλά τόσους μήνες μετά όλοι παραμένουν στη θέση τους –πλήρης ατιμωρησία. Μιλάνε για μεγάλες αλλαγές, αλλά δεν υπάρχουν υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία - οι ίδιοι πολιτικοί, οι ίδιοι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι ίδιοι μεγαλοεκδότες, οι ίδιοι καναλάρχες, τα ίδια παπαγαλάκια συνεχίζουν να παίζουν το άθλιο και βρομερό παιχνίδι τους σε βάρος αυτής της χώρας που κάποτε νομίζαμε πως είναι η πατρίδα μας.
Αισθάνομαι υπεύθυνος για την κατάντια της χώρας. Δεν έχει σημασία που δεν ψήφιζα κόμματα εξουσίας. Τα κόμματα της Αριστεράς –και οι εκπρόσωποί τους- αποδείχτηκαν εξίσου ξεπουλημένα και βλαβερά για τη χώρα.
Προσωπικά, δεν έχω άλλο τρόπο να αντισταθώ στο ξεπούλημα και τον εξευτελισμό της χώρας μου. Το να μην ψηφίσω είναι η απόλυτη πολιτική πράξη.
Δεν ψηφίζω κανέναν, δεν περιμένω τίποτα από κανέναν, είμαι λέφτερος! (Και τίμιος!)