Μαρτυρία ασθενή

Σήμερα υπήρχε προγραμματισμένο ραντεβού ασθενή (χρόνια πάσχοντα) στο "Θεαγένειο" Θεσσαλονίκης για την περιοδική ανά 15θήμερο νοσηλεία του για χημειοθεραπεία. Αφού έγινε η καθιερωμένη εισαγωγή, του ανακοίνωσαν ότι το Νοσοκομείο αδυνατεί να πραγματοποιήσει την θεραπεία του λόγω έλλειψης των απαραίτητων φαρμάκων και επακαθορίσθηκε το ραντεβού για μετά από περίπου 15 ημέρες.
Το ίδιο, κατά την μαρτυρία του ασθενή, συνέβη και σε άλλα σαράντα (40) άτομα.
Μετά από τα παραπάνω δημιουργούνται κάποιες απορίες:
-Το Νοσοκομείο έχει όλα τα στοιχεία των ασθενών. Αφού ήξεραν ότι δεν θα μπορέσουν να τους εξυπηρετήσουν, δεν μπορούσαν να ειδοποιήσουν, από την προηγούμενη ημέρα, όλους αυτούς του ταλαιπωρημένους ανθρώπους να μην πάνε στο νοσοκομείο ώστε να μην ταλαιπωρηθούν περισσότερο απ' ότι τους ταλαιπωρεί η μοίρα τους;
-Δεν σκέφτηκε κανείς τους ασθενείς αυτούς που θα μετακινηθούν από πολύ απομακρυσμένες περιοχές για να πραγματοποιήσουν την καθιερωμένη νοσηλεία τους;
-Μήπως στα πλαίσια της περικοπής δαπανών λόγω μνημονίου, έχει γίνει και περικοπή στο φιλότιμο και στην ανθρωπιά ορισμένων κυβερνώντων;
-Το Νοσοκομείο δεν γνώριζε ότι τα αποθέματά του, για τα συγκεκριμένα φάρμακα, έχουν εξαντληθεί ώστε να φροντίσει να τα αναπληρώσει έγκαιρα;
-Δεν φτάνει που όλοι αυτοί οι πάσχοντες έχουν εξαντληθεί οικονομικά με τις μακροχρόνιες θεραπείες τους, πρέπει να υποβάλλονται και σε περαιτέρω οικονομική αφαίμαξη για την διπλή μετακίνησή τους (θα είναι διπλή ή θα γίνει τριπλή κλπ.);
-Μπορεί κάποιος από τους υπεύθυνους του εν λόγω Νοσοκομείου να απαντήσει γιατί θα πρέπει να ταλαιπωρηθούν τόσοι άνθρωποι και μαζί και οι συνοδοί τους;
-Μήπως η απάντηση σε όλα αυτά είναι η ατάκα του κ. Πάγκαλου ότι όλοι μαζί τα φάγαμε και για τον λόγο αυτό τους τιμωρούν.
Αλλά τι ψάχνεις να βρεις όταν οι κατοικοεδρεύοντες στο Σύνταγμα νομίζουν ότι ζουν σε άλλη χώρα;